Blastocystis hominis

Blastocystis hominis

Blastocystis hominis (B. hominis) is een eencellige parasiet die in de dikke darm voorkomt. B. hominis heeft verschillende vormen want de parasiet kan er leeg uitzien en op een gistcel lijken, of juist gevuld zijn met korrels. De parasiet vormt cysten en kan zo lange tijd buiten het lichaam te overleven. Er zijn verschillende types van B. hominis, in Nederland zijn er 17 geïdentificeerd. Van de mensen die in Nederland met deze parasiet geïnfecteerd raken, raakt ongeveer de helft geïnfecteerd met de typen 3 en 4. Het is nog onduidelijk of bepaalde subtypes meer klachten geven. Een opmerkelijk fenomeen is dat B. hominis vaak in het gezelschap van een andere darmparasiet te vinden is: Dientamoeba fragilis. Geadviseerd wordt om op beide parasieten te testen. B. hominis komt zeer vaak voor bij mens en dier. Laboratoriumonderzoek toont aan dat 48% van de mensen met darmklachten B. hominis bij zich draagt.

Blastocystis hominis: Testen en diagnose

Voor de diagnose wordt met behulp van de gentechniek Polymerase Chain Reaction (PCR) B.hominis aangetoond. Er wordt een voor deze darmparasiet specifiek stukje DNA uit de ontlasting gehaald. Dit stukje wordt vele malen vermenigvuldigd en kan zo gemeten worden. Het resultaat van die meting wordt aangegeven in cycli. Indien er in het DNA B.hominis aangetoond wordt tussen de 16 tot 35 cycli, dan is er een parasiet aanwezig.

Risicofactoren op een besmetting met Blastocystis hominis

Men raakt uitsluitend met deze parasiet besmet door in contact te komen met de ontlasting van een besmet persoon. Kinderen worden vaak besmet omdat zij intensief lichamelijk contact hebben met elkaar en vaak voorwerpen, zoals speelgoed, in de mond stoppen. Als de partner of andere gezinsleden zijn geïnfecteerd, is het belangrijk om ook de andere betrokken personen te laten onderzoeken. De aanwezigheid van B.hominis veroorzaakt vaker klachten bij mensen met een verzwakt immuunsysteem en chronische aandoeningen, zoals levercirrose, diabetes, kanker, aids en leukemie.

Behandeling van een infectie met Blastocystis hominis

Als een infectie met B.hominis klachten veroorzaakt, dan kan er voor een behandeling gekozen worden. In dat geval worden ook de andere gezinsleden onderzocht en worden zij, in het geval van infectie, ook behandeld. Ook in het geval dat de darmparasiet bij hen geen klachten veroorzaakt, wordt het aangeraden te behandelen om zo het risico op herbesmetting te verkleinen. Indien men er voor kiest om medicijnen te gebruiken, wordt het gebruik van Flagyl afgeraden. Flagyl beschadigt de parasieten wel, maar is vaak toch niet succesvol. De kans van een succesvolle behandeling met medicijnen als clioquinol is vrij klein (ongeveer 50%). Deze kans kan groter worden bij het volgen van een zetmeelarm dieet.

Niet behandelen
De klachten kunnen sterk afnemen door het volgen van een zetmeelarm dieet. Behandeling is dan niet nodig. B.hominis kan zetmeel fermenteren en daar gassen bij vormen die een opgezette buik en winderigheid veroorzaken. Een zetmeelarm dieet doet de klachten vaak afnemen. Het volgen van een dergelijk dieet is daarom vaak afdoende. Als men geen klachten van een besmetting met B.hominis heeft, hoeft men niet te behandelen. Het volgen van een zetmeelarm dieet is dan genoeg. Als je besmet bent, is het wel goed om op de hygiëne te letten, je kunt immers anderen besmetten.

Preventie

Blastocystis hominis wordt net als andere parasieten overgedragen door contact met ontlasting. Omdat de parasiet buiten het lichaam langere tijd kan overleven is een goede hygiëne erg belangrijk. Zie ook: handen wassen en hygiëne maatregelen.

Over darmklachten.nl